Oglądając grafiki Krzysztofa Wieczorka, przyglądając się, jak postępuje z pejzażem, w jaki sposób komponuje, jak zestawia kolory na płaszczyźnie, można odnieść wrażenie, że łódzki artysta ma naturę dociekliwego współczesnego manierysty. 

Twórcy szesnastowieczni w przekonaniu, że w renesansie rozwój sztuki osiągnął kulminację, świadomie czerpali z dorobku największych artystów i naśladowali ich styl.

Krzysztof Wieczorek nie zaprzecza, że inspirowały go poszukiwania wielu twórców z przeszłości, że w pewnym momencie niektórzy z nich (choćby Hercules Seghers) wywarli na niego wielki wpływ. 

Najciekawsze jest jednak to, że eksperymenty, które artysta podejmuje, dotyczą w większości przestrzeni… jego własnej twórczości, dokonują się przy udziale wykonanych przez niego wcześniej odbitek graficznych.

Barwa ma dla Krzysztofa Wieczorka ogromne znaczenie. Ma uaktywniać wiele zmysłów, jest źródłem skojarzeń rozmaitego rodzaju. Odnosi się nie tylko do uczuć, emocji. Przywołuje określone asocjacje dźwiękowe. Sugeruje konkretne cechy fizyczne, na przykład fakturę.​